علم ريشه ي بردباري است.

هركه فرصتها را ناگهان بگيرد از غصه ها ايمن گردد.

ان كه ابرويش را بذل كند خوار گردد.

هر اينه پندي  كه هيچ گوشي ان را ناخوش نمي دارد و هيچ سودي با ان برابري نمي كند و انست كه زبان گفتار از ان خاموش است و زبان كردار بدان گويا باشد.

سزاوار است كه مرد نگاهبان نفسش و مراقب دلش و حافظ زبانش باشد.

ان كه از دنيا زياد طلب كند خواستار چيزي است كه هلاكش گرداند.

ثروت ارزوها را تقويت مي كند.

ان كه باطل را ياري كند خسارت بيند.

هركه غذايش كم باشد فكرش صاف و روشن گردد.

همانا در هر چيزي پند و عبرتي است براي صاحبان عقل و سنجش.

ان كه مال را خرج نكند ان مال روزي او نگرديده است.

كسي كه خنده اش زياد شود هيبتش كم مي شود.

سزاوار است كه كردار مرد بهتر از گفتار او باشد و گفتارش نيكوتر از كردارش نباشد.

---هر كس نيتش نيكو باشد توفيق مدد كارش گردد.

انكه نفس خويش را وا گذارد زيان بيند.

انكه دنيا او را بلن گردانيده بلندش مدار.

كسي كه بردباري نورزد بردبار نگردد.

هركه قناعت كند ناشاد و غمگين نگردد.

حكمت با شهوت در هيچ قلبي قرار نميگيرد.

انكه كلامش بسيار باشد فرو افتادنش بسيار است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: